πανοικής

-ές, Μ

αυτός που ζει κάπου με όλη του την οικογένεια («ἔχουσι γὰρ σε Ἀθῆναι πανοικέα», Μιχ. Ακομ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + οἶκος].